گزارش برنامه صعود زمستانی دماوند تیغه ملار (گرده شرقی)
دماوند با ارتفاع ۵۶۰۹ متر(سازمان نقشه برداری کشور در سال ۱۳۸۵ در جریان پروژه ای ده روزه و با روش های مختلف اقدام به اندازه گیری ارتفاع دقیق قله کرد و عدد ۵۶۰۹/۲۰(پنج هزار ششصد و نه متر و بیست سانتی متر) که عدد قابل اعتمادی است را برای قله به ثبت رساند و بعد از آن در تمامی منابع ارتفاع ۵۶۰۹ یا ۵۶۱۰ متر عنوان شد که در واقع عدد صحیح ارتفاع دماوند می باشد.) معروف به بام ایران و دارای مسیرها و یالهای متعدد جهت صعود است ، که تیغه ملار یکی از کم ترددترین یالهای دماوند می باشد که چند دلیل باعث شده صعود کمی حداقل در زمستان داشته باشد.
نبود جانپناه درمسیر ، مسدود بودن جاده و استارت برنامه از ارتفاع پایین (حدود ۲۱۰۰) متر وتیغه ای بودن آن میباشد.
البته در فصل خشک ماشین از جاده معدن تا ارتفاع ۲۸۰۰ متر هم قابل عبور هست
هدف تیم دونفره ما (استاد خودم حمید میربلوک وبنده ) صعود سبکبار وتلاش یک روزه روی این یال بود که برای شناخت بهتر از این مسیر در تیر ماه با تایم خوبی حدود ۱۰ساعت این کار انجام شد وجرقه صعود زمستانی زده شد .
در دیماه امسال که برنامه ریزی برنامه علم کوه را می کردیم قرار براین شد چنانچه شرایط خودمان و شرایط منطقه دماوند اجازه داد به خاطر بعد مسافت از منطقه علم برای اجرا این برنامه اقدام کنیم که هواشناسی دماوند شرایط خوبی را نشان نمیداد.
با گرفتن اطلاعات هواشناسی و همچنین تماس با اقای فرامرزپور (مسوول قرارگاه رینه) روز ۲ شنبه ۱۵ بهمن ساعت ۸:۳۰ ازنیشابور به سمت رینه حرکت کردیم و شب در قرارگاه مستقر شدیم
روز ۳ شنبه روز استراحت بود وقرار شد امروز جاده را تا روستای ملار بررسی کنیم چون حجم برف امسال به گفته آقای فرامرزپور بیشتر بود و همین طور هم بود. چون از روستای آبگرم به بعد جاده برف روبی نشده بود و هدف برنامه ما صعود سبک بار بود و از نیمه شب و در تاریکی استارت میزدیم باید مسیر را مشخص میکردیم از دوراهی تا روستا و از روستا هم حدود ۱ ساعت برفکوبی کردیم و مسیر را تا معدن مشخص کردیم و جالب اینکه در روستا فقط یک نگهبان ویک گوسفنددار بیشتر سکونت نداشتند (البته ما حتی انها را هم ندیدیم فقط رد پاها مشخص بود ) وبرای استراحت به قرارگاه رینه بازگشتیم.
زمان صعود فرارسید ساعت ۱۱شب آقای رضا فرهمند همنورد مان( که قبول زحمت کردن تا در قرارگاه به عنوان رابط و پشتیبان حضور داشته باشند ) تا دوراهی ابگرم وملار ما رو رساندند.
حدود ۱۲شب با نور هد لامپ صعود رو شروع کردیم هوا صاف با باد کم ولی واقعا شب سردی بود تا بعد روستا پاکوب یخ زده بود ومسیر مشخص بود اما بعد از معدن مجبور بودیم به جی پی اس اعتماد کنیم و مسیری که مشخص می شد همراه با برفکوبی سنگین بود به نوبت برفکوبی می کردیم گاها حجم برف تا بالای زانو بود حدود ۴صبح توقفی کوتاه داشتیم برای نوشیدن مایعات گرم و ادامه مسیر ….
برفکوبی انرژی زیادی از ما گرفته بود هوا کم کم روشن شد ساعت ۷:۳۰بود که ارتفاع ۴۰۰۰ را رد کرده بودیم توقفی کردیم وبا محاسبه اینکه هنوز بیشتر از نیمی از مسیر مانده و شرایط عالی برای اینکه بیش از ۱۲ساعت دیگر در ارتفاع فعالیت کنیم را نداشتیم دو نفری تصمیم گرفتیم که برنامه را در همین ارتفاع خاتمه بدهیم و راه برگشت را پیش بگیریم ..(به عبارتی نشد که بشه )
در نهایت نزدیک روستای ملار با آقای فرهمند تماس گرفتیم وساعت ۱۱در قرارگاه رینه بودیم ویک تیم از تبریز و عجب شیر قصد صعود دره یخار را داشتند اطلاعاتی به آنها از مسیر دادیم و بعد از جمع کردن وسایل وخداحافظی با اقا رسول (پسر اقای فرامرزپور )به سمت نیشابور حرکت کردیم وشب حدود ۹ شب به سلامتی به نیشابور رسیدیم .
چند نکته در پایان
این برنامه باهدف تلاش یک روزه روی یال و تیغه ملار برنامه ریزی شده بود
وهمچنین صعود به هیمالیانورد ومربی ارزنده کشور اقای حسین امانی تقدیم شده بود
علت تاخیر در نگارش گزارش هم این بود تا چنانچه شرایط مهیا شد تلاشی دوباره داشته باشیم که ان هم میسر نشد انشالله در فرصتی دیگر
در پایان سپاس از تمامی همنوردان مربیان واساتید خودم که به نوعی پشتیبان وپیگیر برنامه بودند
حمید میربلوک :سرپرست
رضا فرهمند :پشتیبان
گزارش :مصطفی یزدی
اسفند ۹۷
“کوه ها معلمانی بی صدا هستند، آن ها آموزگار مهارت های ناب هستند: فروتنی در برابر قدرت طبیعت، شجاعت، آزادگی و قدرت اراده بشر”
