یکی از مهلک ترین اشتباهات رایج در بین کوهنوردان (بخصوص کوهنوردانی که این رشته را بصورت کلاسیک و تجربی دنبال کرده و علاقه ای به یادگیری اصولی و علمی آن ندارند) همین نامیدن قرص استازولامید (acetazolamide) به قرص ارتفاع است! با شنیدن این کلمه شخصِ بی اطلاع، گمان می کند همان طور که وقتی سردرد داریم قرص سردرد می خوریم و سردردمان خوب می شود پس وقتی ارتفاع زده شدیم می توانیم با خوردن قرص ارتفاع مشکل را حل کنیم! اما این کار به شدت جان شخص را به خطر می اندازد.
در واقع این قرص در بهتر شدن هم هوایی و جلوگیری از ارتفاع زدگی اثر مثبت دارد اما اثر آن به هیچوجه درمانی نبوده و صرفا جهت پیشگیری است.
این قرص برای شما بودن در ارتفاع مصنوعی را شبیه سازی می کند، در واقع قرص استازولامید باکنترل آنزیم کربنیک آنهیدراز و جلوگیری از اسیدوز متابولیک در بدن، بدن شما را در شرایطی قرار می دهد که انگار چند صد تا چند هزار متر ارتفاع گرفته اید. بنابراین کوهنوردان در شرایط خاص که مجبورند به سرعت و بدون گذراندن سیکل هم هوایی ارتفاع بگیرند ۲۴ تا ۷۲ ساعت (بسته به سرعت ارتفاع گیری و میزان اکسیژن گیری شخص) قبل از رفتن به ارتفاع قرص یا قرص های استازولامید را مصرف می کنند. این روش مصرف قرص استازولامید (که تنها روش صحیح مصرف آن است) چند روز قبل از رفتن به ارتفاع بدن کوهنورد را در شرایط ارتفاع قرار می دهد.
مثال:
فرض کنید ارتفاع شهر محل زندگیتان ۱۰۰۰ متر است و سه روز بعد شما قصد صعود قله دماوند را دارید، اگر امروز یک قرص استازولامید بخورید به زبان ساده بدن شما خود را در حدود ۴۰۰۰ متر حس کرده و در این ارتفاع مصنوعی بدنتان شروع به هم هوایی می کند. پس وقتی سه روز بعد به ارتفاع ۵۰۰۰ متر می روید سریعتر هم هوا می شوید.
حال اگر به یک شخص ارتفاع زده در ارتفاع ۴۰۰۰ متر قرص استازولامید بدهید انگار او را یکباره به ۶۰۰۰ و ۷۰۰۰ متر برده اید و این چیزی نیست جز تلاش برای کشتن وی!
فراموش نکنیم تنها راه درمان ارتفاع زدگی کم کردن ارتفاع است و بس
