معرفی منطقه:
خط الراس سرکچال در بخش غربی البرز مرکزی و در شمال منطقه شمشک و دربندسر واقع گردیده و امتداد شرقی قله سرکچال به روستای لالون و امتداد غربی قله کلون بستک به منطقه دیزین می رسد .
این خط الراس در راستای شرق به غرب از تنگ لالون تا دره دریوک امتداد یافته و در این دو جبهه به هیچ کوهی از قله های منطقه متصل نمی باشد . این خط الراس از ناحیه شمالی بوسیله گردنه ورزاب به قله های برج و خلنو متصل است. رودخانه های تلخ آب (به سوی شرق) و دریوک (به سوی غرب) از آبریزهای شمالی این مجموعه قله محسوب می شوند. جبهه جنوبی قله کلون بستک از طریق گردنه جنوبی آن (گردنه دیزین) به قله های سی چال و اله بند ارتباط داشته و قله سرکچال ۱ از طریق گردنه جنوبی آن (گردنه لجنی) به پیست اسکی شمشک و قله آبک اتصال دارد. قله سرکچال ۳ (شانه شرقی) از طریق گردنه جنوبی به قله روته متصل است.
آبریز جنوبی این خط الراس به سه بخش لالون، شمشک و دربندسر، دیزین تقسیم می شود.
قله های مرتفع به نام سرک چال ۱ ،سرک چال ۲(سیاه غار)، سرک چال ۳ در این خط الراس قرار دارد
مسیر صعود به این قله از روستای سفیداستان(شمشک بالا) به ارتفاع ۲۶۰۰ متر در شمال تهران و در ارتفاعات شمیرانات می باشد .
وهمچنین دیواره بند بزرگ دیواره ای است در ارتفاع ۳۱۵۰ متری در غرب روستای سفیداستان که برای کوهنوردان اول به لحاظ تمرینات فنی و بعد به عنوان یک شاخص مسیری، حائزاهمیت است
طبق تقویم باشگاه در تاریخ ۱۹،۲۰،۲۱ آذر ماه برنامه ۳ روزه صعود به یکی از قلل منطقه البرز مرکزی در نظر گرفته شده بود.
با توجه به شرایط آب و هوایی و مشورت با دوستان و اساتید باشگاه صعود به قله سرکچال مد نظر قرار گرفت.
چهارشنبه ۱۸ آذر
در ساعت ۱۹ با قطار به اتفاق ۴ نفر به سمت تهران حرکت کردیم برای راحتی بیشتر بلیط کوپه ۶ تخته در نظر گرفته شده بود تا کیسه بار و کوله ها مزاحمتی برایمان ایجاد نکند
پنجشنبه ۱۹ آذر
ساعت ۶ صبح به تهران رسیدیم و با اضافه شدن یکی دیگر از همنوردانمان و پس از تعویض لباس و تقسیم بارهای گروهی و بستن کوله ها و تحویل کوله بار به قسمت امانات راه آهن آماده حرکت به سمت شمشک شدیم.
برای عزیمت به منطقه یک دستگاه ون هماهنگ شده بود ساعت ۷.۳۰ دقیقه از مسیر تهران پارس به سمت شمشک حرکت کردیم ساعت ۹.۳۰ دقیقه به شمشک رسیده و خودرو در پارکینگ روستای سپیدستان توقف کرد با گرفتن عکس دسته جمعی پس از ۱۰ دقیقه به سمت خیابانی که سمت شمال شرقی پارکینگ قرار داشت حرکت کردیم و با عبور از وسط روستا مسیر را به سمت باغات بالای سپیدستان ادامه دادیم. پس از گذر از راه باریک بین باغ ها به نزدیک دیواره بزرگ شمشک(بند بزرگ )رسیدیم. در مسیر به لوله آبی برخوردیم که آب را از چشمه بالا دست به پایین انتقال داده بود با نوشیدن جرعه ای آب و برداشتن آب دوباره حرکت خود آغاز کردیم این بار مسیر یال سمت راست را درپیش گرفتیم با رسیدن به بالای یال به محله ای رسیدیم که کلبه ای سنگی داشت وسنگ چین چشمه برای صعود به قله یالی را در نظر گرفته بودیم که سمت چپ مسیر صعود نرمال و پناهگاه لجنی قرار داشت. چند دقیقه ای توقف کردیم، ارتفاع جی پی اس عدد ۳۲۵۵ متر رانشان میداد کمی بیشتر از مرتفع ترین کوه منطقه خراسان و ساعت ۱۲.۳۰ حرکت خود را از سرگرفتیم ابتدای یال مسیر سنگی بود که کار را با کوله های سنگین سخت تر می کرد آرام ، آرام بالا می رفتیم با توجه به شیب زیاد مسیر ، برف یخ زده ،برف کوبی ، درگیری با بخش های سنگی و خستگی و ارتفاع به ازای هر ۱ ساعت فعالیت ۱۰ دقیقه استراحت می کردیم . حین حرکت مناظر چشم نواز اطراف از دیدمان پنهان نمیشد ۳ کوهنورد دیگری که ابتدای صبح در مسیر پناهگاه لجنی دیده بودیم حالا نزدیک پناهگاه بودند و احتمالا شبی راحت در پناهکاه و اما ما هنوز فاصله ی زیادی تا خط الراس در مسیر جای مناسبی برای برپایی چادر وجود ندارد و بااجبار باید خود را به خط الراس برسانیم
منطقه پوشیده از برف است و دامنه ها و شیب های پر برف هم خطر ریزش بهمن را چند برابر کرده است.
ساعت نزدیک ۱۶ است هوا رو به تاریک شدن کم کم سرد شدن و هنوز تا رسیدن به خط الراس مانده است سرعت را بیشتر می کنیم تا قبل از تاریکی هوا به محل مناسبی برای برپایی چادر ها برسیم.
ساعت ۱۶.۵۰ دقیقه به بالای یال می رسیم ارتفاع ۴۰۴۰ متر است و با بیل برف شروع به کنار زدن برف برای برپایی دوچادر می کنیم کار کندن برف سفت و صاف کردن محل چادر ها ۱ ساعتی وقتمان را می گیرد ۳ نفر داخل ۱ چادر می شوند و دونفر هم داخل چادر دیگر شروع به آب کردن برف و نوشیدن چایی گرم می شویم ساعت ۶ بعد از ظهر است. به داخل کیسه خواب می روم تا لحظه ای استراحت کنم شام امشب سوپ است.
جمعه ۲۰ آذر
ساعت ۷ صبح بیدار میشویم هوا کاملا صاف است و اندکی باد می وزد پس از نوشیدن چایی و خوردن صبحانه با مشورت دوستان تصمیم به صعود سرکچال ۳ و برگشت از یال پناهگاه لجنی میگیریم ساعت ۹ صبح از چادر ها خارج میشوم و جمع کردن کمپ نیم ساعتی زمان میبرد به سمت قله سرکچال ۳ به راه می افتیم باد سردی می وزد ساعت ۱۰ صبح روی قله هستیم با گرفتن عکس یادگاری به سمت پایین حرکت می کنیم. اکثر قسمت های مسیر برف سفت است که دقت بیشتری را برای برگشت طلب می کند.
ساعت ۱۱ به پناهگاه لجنی میرسیم برای استراحت چند دقیقه توقف می کنیم و پس از تماس با ون برای برگشت ساعت ۱۶ را قرار می گذاریم و از گرده سنگی زیر پناهگاه به راه خود ادامه میدهیم به علت شیب های بهمنی باید مسیر سر یال را در پیش بگیریم با برف کوبی قله ی آبک که پیش رویمان قرار دارد را صعود میکنیم و به مسیر خود ادامه می دهیم در راه برگشت دو تیم پرتعداد را میبینیم که به سمت پناهگاه در حرکتند اما برف کوبی مناسبی را انجام نداده اند مسیر برگشتمان را از شیار ایجاد شده جدا میکنیم و از چند متری آن طرف تر روی برف سفت حرکت می کنیم
ساعت ۱۴.۳۰ به شمشک میرسیم و پس رسیدن ون به سمت راه آهن حرکت میکنیم با رسیدن به تهران از بابک اسکندری خداحافظی میکنیم و ساعت ۱۷.۳۰ دقیقه به راه آهن میرسیم و پس گرفتن کوله بار از انبار توشه و تعویض لباس و پس دادن بلیط های برگشت فردا و کسر ۳۰ درصد قیمت بلیط ، برای ساعت ۲۰ بلیط برگشت میگیریم در سالن به انتظار میششینیم .به علت تعطیلات اکثر قطار ها تاخیر دارند ما نیز ۱ ساعتی بیشتر در سالن انتظار میمانیم و بالاخره ساعت ۹.۳۰ دقیقه به سمت نیشابور حرکت میکنیم.
اعضای تیم :
محمد رضا ابوترابی، مصطفی یزدی (مسول فنی )، بابک اسکندری، علی بکاییان ،سعید نوروزی(سرپرست)
